(Foto: ik terwijl ik oefen in het gooien van de bal, in de goede richting..)Opstaan, traplopen en onverwachte bewegingen maken gaat even niet lukken...
Ilse Princee, ze speelt in de nationale selectie van het goalballteam, had mij uitgedaagd eens mee te komen trainen bij haar club in Waalwijk. Ok, prima!
Nadat ik dik ingepakt was met kniebeschermers, elleboogbeschermers, een enorme plastic borstenbeschermer en een broek met nog meer bescherming konden we door naar de zaal voor de warming up. Deze hele verpakking opzich was al behoorlijk warm dus het water begon al te stromen...
Goalball speel je met drie spelers tegen drie, elk aan een kant van de langwerpige zaal. Het is de bedoeling de bal uit je goal van negen meter (!) te houden. Alle spelers dragen geblindeerde skibrillen dus niemand ziet IETS. De bal is vrij zwaar en er zitten belletjes of kogeletjes is die rinkelen als de bal over de grond rolt. Dus in plaats van op zicht probeer je op gehoor de bal te lokaliseren. Door languitgestrekt op de grond te vallen (spieren aanspannen! Anders komt die bal hard aan!) probeer je de weg naar het doel te versperren. Daarna mag een van je teamleden proberen te scoren bij de tegenpartij door de bal te rollen/stuiteren. Nog steeds met skibril op dus je geheugen wordt wel flink op de proef gesteld, waar zat de tegenpartij ookal weer? Even voelen op de grond aan de voelstrips en terug naar positie .
Even spannend om met een met schuimrubber gevuld skibril op te zetten en daarna ballen te gooien. Mijn oren waren een beetje verlegen leek het, ik had plotseling echt moeite alles om mij hen te verstaan. Maar wat een supersport!
Deze day after kan ik zelfs met een grote grijns terug denken al was de training volgens mijn spieren een stukje zwaarder dan ik op het moment zelf dacht. Spierpijn!
Op de website van Goalball vereniging Waalwijk meer info: www.goalballwaalwijk.nl
Meer foto's op facebook van APVIS
